نگاه قهرآمیز و جنگ با گذشته و طرد آن در ایران، خود را به شکل‌های مختلف نشان می‌دهد. یکی از آن‌ها تخریب بافت‌های‌تاریخی به بهانه‌ی توسعه‌ی شهری در دو دهه‌ی اخیر است که ضربات جبران ناپذیری به تاریخ معماری ایران وارد کرده است. نگاه حاکم بر طراحی معماری امروز در شهرهای‌مان، همان نگاه مدرن ۱۹۲۰ است. اگرچه شاید در مقام نظر این موضوع به روشنی بیان نمی‌شود اما در مقام عمل همان مبانی‌اند که اجرا می‌شوند. سیلی ویرانگر که تمامی شخصیت چند هزارساله‌ی معماری ایرانی را با خود به همراه می‌برد. در عرصه معماری بومی این ویرانگری بسیار شدید است.
از کتاب مبنای طراحی معماری، دکتر غلامحسین معماریان